මම බයයි

මරණයේ ලේ සුවද

මා කරා රැගෙන විත්

ස්වගාතක බෝම්බයෙන්

කදින් වෙන් වූ

ඉගිමරන ඇගේ ඇස්වල සෙලවුමට

මා බිය වන්නේ කුමට.....

ඉරිතැළී ඇටනහර මතුව ගොස්

පැළී යටිපතුල් සැරව ගලමින්

මරණයේ දොරකඩම නතරවී-කූඩාරම් කදුළු යට

කැකෑරෙන දෙනෙතින් බලා සිටිනා

උන්ගේ වයිරයට

බිය වන්නේ කුමට මම ?

තල් තුරු මුදුන් අතරින්

වසන්තයේ තටුසලා ඉගිලෙන

කුරුළු කෙවිලන්ගේ හඩින්

උණුසුම්ව මායිම් හුස්ම ගන්නා

ගීතවත් තණ බිමේ කෙදිරියෙන්

බියපත් වන්නේ කුමට මම ?

මැරෙන්න බයයි මම

අනුමාණ කලා ඔඹ නිවැරදියි...

ඒත් ද්‍රෝහියෙකු ලෙස...!!!

ශාප කරාවි මහ පොළොව...

උදුරා ගනීවි උන් මේ හැමදේම

සනුහරේ දෙස් දේවි

බියගුල්ලකුකර ආත්මය

මේ.....

මුතුන් මිත්තන්ගෙ

දහඩිය කදුළු සමගම

උණුසුම් රුධිර ගග ගලා ගිය

බර අඩි තබා උන් ඇවිද ගිය

........

මා මැරී වළලන..සොහොන් බිම!

ඉතින්

බියපත් නොවී කොහොමද..!!!

05/05/09

මතක බණ

සීතල සද එළිය හදවත කකියවන
ජීවන සුවද ගෙන මදනල සැගව යන
පාළුව සමග ගන කලුවර කැඹළිකොට
ඇවිදිමි මිහිරි සහ සුවදැති මතක බිම


හීනය තටු සලා දුරටම ඉගිල යන
හැම මොහොතකම හදවත දැඩිලෙස රිදෙන
අතපසු වීමකින් පෙර දින මග රැදුන
ඔබ ගැන සිහින මට කොපමණ බර වැඩිද


සසරේ පුරුදු ලෙස සෙනෙහෙන් ළගට වෙලා
පිරිමැද හදවතම උණුසුම් සුවද තියා
දෙනෙතට එඹී මෙතුවක් කල් සිනා වෙලා
සැනසුම ඔබම මට නොකියම පිටව ගියා


දවසක් දෙකක් නොව ගතවන හැම දිනම
වෙහෙසෙමි වෙන්ව යන්නට මතකය අතැර
හදවත පලා මතුවන උණුසුම් සුසුම
ඒ හැම විටම රිදවයි හදවත දැඩිව


කාලය තටු සලන මුත් සිහිනය සමග එතී
හීනය බිදී මෙතුවක් කල් ගෙවුණ හැටී
ආ මග බොහෝදෙන වෙන් වී ගියද මැකී
පාළුව සමග ඔබ කුමකට මවෙත රැදී


හමුවන විටක මහමග අහඹුවක් වෙලා
නොදොඩා යන්න බැරි කමටම හිනහ වෙලා
නොගියත් හිතේ කිළුටක් නැහැ ඉතුරු වෙලා
මිහිදන් වෙයන් මතකය සිහිනයක් වෙලා


07/30/09
Dalson-Dgu